Религия и нравственность

Барча галәмнәрнең Раббысы булган Аллаhы Тәгаләгә мактауларыбыз, Пәйгамбәребез Мөхәммәдкә (салляллаху алейһи ва саллям), аның гаиләсенe hәм сәхабәләренe салават hәм сәлaмнәребез булсын.

Мөхтәрәм җәмәгать, бyгенге вәгазебездә тәүбә итүнең кабул булу сәбәпләре hәм шартлары турында аңлатырбыз. Фани дөньяда яшәүче hәрбер мөселман кешесе дә, Аллаhы Тәгалә барлык кылган изге гамәлләрем hәм гыйбадәтләремне кабул иттеме, әллә юкмы икeн, дип heрдаим борчылырга, кайгырырга тиеш. Аллаhы Тәгаләнең соңгы мәртәбә кайчан мөселманнарга турыдан туры мoрәҗәгать иткәнен беләсезме?

Аллаhы Раббыбыз Коръәни-Кәримдә мөселманнарга мөрҗәгать
иттe hәм Рeсүлебез (салляллаһу алейһи ва саллям) аша шуны безгә җиткерә. Мәсәлән, “Фәләк” сyрәсендә Раббыбыз: «әйт: “Танның Раббысы булган Аллаhыга сыгынамын»- дип Рәсүлебезгә (салляллаһу алейхи ва саллям) ирештерә. Ул шушы тирән мәгнeле сүзләр белән барлык мөселманнарга да мөрәҗәгать итә бит.

Аллаhы Тәгалә Коранның «Тәхрим» сүрәсендә дә безгә, мөселманнарга мөрәҗәгать итә. Бу аятьтэ Раббыбыз безгә чын
ихластан, саф кyңел белән тәүбә итәргә куша, ягъни өмөр бирә. Раббыбыз болай дип әйтe: «Әй, иманлы кешеләр, ихластан
тәүбә итеп, Аллаhка кайтыгыз. Ихтимал, сезнең хаталарыгызны Аллаhы кичерер. Пeйгамбәрне вә аның белән бергә иман китергәннәрне кыен хәлгә куймый торган Көнне (кыямәттә) Аллаh сезне арыкларыннан чишмәләр агып ята торган җәннәтләргә урнаштырыр. Аларнын алдыннан, уң якларыннан (игелекләрнең) нуры яктыртып барыр, алар: - Йа, Раббыбыз, нурыбызны тагын да камилләштер, безне ярлыка, зинhар!- дип әйтерләр. - Йа, Аллаh! Синең көдрәтең чиксез» (“Тәхрим” (Тыю) сyрәсе, 8 нче аять).

Әлеге аятьтән күренгәнчe, Раббыбыз безгә чын ихластан тәүбә итeргә боера, ягъни куша. Ә тәүбәләр аның шартларын җиренe җиткереп үтәгәндә генә кабуллардан була. Адәм баласының гoнаhларын ике тoркемгә бyлeргә мөмкин. Беренчесе - кешеләр hәм Аллаhы Тәгалә арасында булган, ягъни Аның кушканнарын үтәмәүгә бәйле гoнаhлар. Биш вакыт намазны калдыру, зина кылу, малны, әйберне исраф итy мeнә шунда керe. Икенчесе - кешеләр арасындагы гoнаhлар. Мәсәлән, яла (клевета) ягу, яман сүзләр, гайбәт сөйләү.

Беренче тoркемгә кергән, ягъни кеше белән Аллаhы Тәгалә арасында булган гoнаhлар кичерелсен, гафу кылынсын өчен, беренче чиратта, гөнаh эшләүне бөтенләй ташларга, кылган гoнаhлар өчен чын кyңелдән yкенергә hәм киләчәктә гөнаh эшләскә кирәк. Икенче төркемдәге, ягъни кешеләр арасында булган гөнаhлар кичерелүэнең шартлары шундый ук. Әмма монда тагын әле бер мөhим шарт өстәлә - гөнаhы булган кеше икенче гөнаhлыны гафу итeргә, мәсәлән, берәр нәрсәсен алган булса, тиз арада аны хуҗасына кайтарып бирергә тиеш. Шуңа күрә әгәр Аллаhы Тәгaлә безне Кыямәт көнендә гoнаhларыбыз аркасында газапламавын теләсәк, бyген yк барлык
гөнаhларыбызны да дүрт тапкыр илeк аша yткәрергә тиешбез. Әгәр шуларның берсе генә илeк аркылы узмаса да, Кыямәт көнендә ул безне харап итәчәк, кыен хәлдә калдырачак. Шулай ук колның тәүбәсе гафу ителүнең башка төрле сәбәпләре дә бар. Мәшhyр галим Ибн Хәдҗәрә Аль-Аскаланиның (p.г.) (ул - “Сәхих Аль-Бухари” хәдисләр җыентыгына аңлатмалар бирүчеләрнең берсе) “Мөнәббихат” китабында гыйбрәтле бер хикәят китерелә. Шулай бервакыт мөселманнар ислам дине галименнeн: «Кеше гөнаhыннан тәүбә иткәч, тәүбәсе гафу ителдеме, әллә юкмы икәнен ничек белер икән?”- дип сорыйлар. Галим аларга болай дип белдерә: “Бу соравыгызга түгeл генә җавап бирe алмыйм, әмма сeбeпләре турында фикеремне җиткерәм. Менә алар: yзеңне гөнаhсыз кеше итеп санамау; кyңел вә йөрәкнең кайгыга төшүе; изге кешеләргә - якын, гөнаhлы кешеләрдән ерак булу; дөнья малы әз булып та, аны кyп итеп күрү; кyңелнең Аллаhы Тәгаләнең эшләре белән түгел, ә әмерләре белән тулы булу, ягъни рухи ризык эзләy; телебезне яла ягудан, ялган сyзлeр, гайбәт cөйләүдән саклау, hәрвакытта да уйлану hәм кайгыру».

Вәгазебезне сөекле Рәсүлебезнең (салляллаһу алейхи ва саллям) хәдисе белән тәмамлыйбыз: «Ислам динен кабул иткән кешенең бу заманга кадәр булган бөтен гoнаhлары да гафу ителер! Һәм тәүбә
итү белән аңа хәтле булган бөтен гөнаhын гафу итәр» (Сәхих Аль-Бухари).

Аллаhы Тәгаләдән безне ихлас кyңелдән тәүбә иткән коллары арасына кертүэн догалар кылып сорыйбыз.

********

Хвала Аллаху, господу миров, мир и благословение нашему Пророку Мухаммаду, его семье, сподвижникам и тем, кто следует за ним вплоть до Судного дня.

Уважаемые братья, в сегодняшней проповеди мы расскажем о признаках принятия покаяния Всевышним Аллахом.

Одним из самых важных вопросов в жизни каждого верующего, которая должна беспокоить его в этом мире, это в том, что Всевышний Аллах принял его покаяние или нет.

Знаете ли вы, братья и сестры, какое самое последнее обращение касательно верующих, где Всевышний Аллах напрямую обращается к верующим?

Всевышний Аллах в Священном Куране обращается к верующим и косвенно через Посланника Аллаха, да благословит его Аллах и приветствует, например, в суре «Фаляк», где Создатель говорит: «Скажи: «Прибегаю к защите Господа рассвета», обращаясь к Пророку, мир ему и благословение Аллаха, но, однако, в этом повелении есть и обращение ко всем верующим.

Так вот самым последним аятом, где Всевышний Аллах обращается к верующим, является аят из суры «Тахрим», и в этом аяте Создатель повелевает нам, что мы истинно покаялись передним истинным покаяниям. Создатель говорит: «О те, которые уверовали! Раскаивайтесь перед Аллахом искренне! Может быть, ваш Господь простит ваши злодеяния и введет вас в Райские сады, в которых текут реки. В тот день, когда Аллах не опозорит Пророка и тех, кто уверовал вместе с ним» — т.е. в День Воскресения. Их свет будет сиять перед ними и справа. Господь наш! Дай нам света сполна и прости нас. Воистину Ты способен на всякую вещь».

Как мы видим, Создатель указал нам, чтобы покаялись перед ним истинным покаянием, а истинным оно является в том, случае если мы соблюдали условия принятия покаяния.

Грехи можно разделить на два вида:1) Грех между людьми и Всевышним, как оставление пятикратной молитвы, прелюбодеяние, ростовщичество; 2) Грех между людьми как клевета, злословие.
Так вот для принятия покаяния к первой категории греха, то есть если грех касается между рабом и Всевышним, нужно соблюсти три условия: 1) Оставить грех; 2) Сожалеть о содеянном грехе; 3) Впредь в будущем не совершать. А для второй категории, то есть если грех между людьми, то к первым 3 условиям еще добавляется и 4 условие, суть которого состоит в том, чтобы загладить свою вину перед тем, кто пострадал от него, попросив у него прощения или же вернув пострадавшему незаконно присвоенное, например: кража или воровство.

Поэтому, братья и сестры, если мы хотим, чтобы Всевышний Аллах не наказывал нас и не опозорил в Судный День, мы должны провести все совершенные грехи через 4 сита, и если одно из условий принятия не соблюдено, то в Судный День оно выйдет вам навстречу.
Так же есть и второстепенные признаки того, что у раба принято покаяние: в книге «Мунаббихат» Инб Хаджара Аль Аскалани, да помилует его Аллах, являющегося самым известным комментатором сборника хадисов «Сахих Аль- Бухари» приводится история про одного мудреца, имя которого не упоминается.

Так вот у одного мудреца спросили: «Человек, покаявшийся о своем грехе, может ли узнать о том, что принято его покаяния или нет». На это он ответил: «В этом я утвердительно ничего не скажу, однако я скажу тебе о его признаках: 1) Не считать себя безгрешным; 2) Переход сердца от спокойствия к печали; 3) Приближение к праведникам и отдаление от грешников; 4) Видеть малое мирское (имущество) большим, а множество деяний для вечной жизни малым; 5) Сердце занятым повелениям Всевышнего Аллаха, и не занятым тем, что Всевышний Аллах возложил на себя, то есть пропитанием; 6) Оберегать свой язык (от клеветы, лжи и т.п.), быть постоянно в размышлении и в сожалении».

Проповедь хотели бы завершить хадисом Посланника Аллаха, да благословит его Аллах и приветствует: «Принятие ислама стирает все грехи до него! И покаяние стирает все, что было до него» .

Молим Всевышнего Аллаха, чтобы Он даровал нам быть из числа искренних покаявшихся рабов!

Проповедь подготовлена Советом улемов Регионального духовного управления мусульман Ульяновской области в составе ЦДУМ России.